مردم مچکریم! طی سالهای اخیر بیشتر دوستان و همفکران و البته همکاران ما را تنها به چشم یک منتقد می‌دیدند و البته خودم هم کاملا باورم شده بود که بلد نیستم از کسی تشکر (بخوانید چاپلوسی) کنم. اما اینبار می‌خواهم از کسی، کسانی، و نهادهایی تشکر کنم که باعث شدند بسیاری از جوانان ایلامی دیشب خودشون رو تخلیه روحی و روانی کنند. دیشب کنسرت علی عبدالمالکی بود. بسیاری از جوانان و خانواده ها آمده بودند تا از صدای زیبایایشان نهایت استفاده را ببرند و در جوار یکدیگر سی و پنجمین بهار انقلاب را جشن بگیرند. من کلا آدم احساسی هستم(این را خودم فهمیدم) چون با دیدن شادی و سوگ مردم خیلی زود جوگیر میشم و اشک از چشمام سرازیر میشه. (توصیه میکنم شما اینجور نباشید). دیشب بالغ بر دو هزار نفر از جوانان ایلامی اومده بودند سالن شهدای قلاویزان ایلام و تا دلشون خواست به شادی و جیغ کشیدن و سوت و کف و هوراو... پرداختند. به طوری که بعد از مراسم بیشتر این عزیزان نای راه رفتن هم نداشتند و در واقع کل هیجاناتشون را تخلیه کرده بودند و هیچ شکی ندارم که اگر امروز بخوان به سر کار و یا کلاس و... برن، قطعا با دیگر روزها متفاوت خواهد بود. البته حضور بسیار- بسیار- بسیار کم رنگ مدیران استان در این مراسم این موضوع را در ذهن جاری می کرد که: مــــــــــــــــدیــــــــــــــــــــــران چـــــــــشم دیــــــــــــــدن شادی مردم را ندارند. یا شاید هم چون بیشتر مدیران ما هنوز از جنس محمود احمدی‌نژاد هستند (مردی از جنس مردم) هنوز هم اعتقادی به شاد بودن مردم ندارند و... اما ای کاش همین عزیزان می‌ آمدند و می‌دیدند که ملت چقدر شادند؛ چقدر کمبود این جور برنامه ها تو ایلام احساس میشه! و می‌دیدند که در ۸ سال گذشته چه نعمتی (شادی) را از جوانان این استان گرفته‌اند! کاش می‌آمدند و می‌دیدند که هیچ قبحی شکسته نشد! کاش می‌دیدند که جوانان ایلامی برعکس تمام نظریه های روانشناسی و جامعه شناسی، چقدر هیجان دارند و در جستجوی شادی هستند! کاش می‌آمدند!... اما نیامدند... نیامدند... نیامدند و ندیدند... یکی از جواهای حاضر در مراسم را به گوشه ای کشیدم و از او پرسیدم چکاره است؟ گفت: کارگرم و از راه بار و خالی کردن بلوک زندگی ام را می‌گذرانم. گفتم: هزینه‌ی بلیط (۳۰ هزار تومان)برایت زیاد نبود؟ گفت: به شادی‌اش می‌ارزید... ببینید دوستان! ۳۰ هزار تومان برای یک کارگر! اما می‌گفت به شادی‌اش می‌ارزید! این یعنی چه؟ به نظرتون نمیتونه پاسخ این سوال این باشه که اگر مسئولین ما بخواهند، حتی بدون هرگونه هزینه‌ای می‌توانند مردم را شاد نگه دارند؟ و در پایان: مسئولین محترم! همکاران گرامی! دوستان عزیز! و... می‌توانیم فضای نشاط را در ایلام حاکم کنیم و با این شگرد خودمان را از صدر جدول خودکشی به ذیل آن بکشانیم. ایلام نیازمند شادی‌است. اگر شما بخواهید به راحتی می‌توانیم این فضا را حاکم کنیم... در پایان جا داره که از تمام سرورانی که باعث شدند تا مردم ایلام اینگونه شاد باشند تشکر کنم. استاندار محترم که تا آخرین لحظه‌ی برگزاری این مراسم محکم ایستادگی کرد و مانع از لغوش شد. معاون محترم سیاسی امنیتی استانداری؛ که مخالف برگزاری این کنسرت نبود. رامین اناری، که برای برگزاری این مراسم سه بار رنج سفر به ارومیه را متحمل شد. و در پایان باید از مردمی تشکر کرد که با انتخاب دکتر روحانی به ریاست جمهوری، باعث شدند که کسی از مسئولین مخالف برگزاری اینگونه مراسمات نباشد. روحانی- مردم- مسئولین؛؛؛؛؛؛ مُــــــــــــــــــــــــــــچکــــــــــــــــــــــریم.